Το ζήτημα των εγκλωβισμένων αγοραστών ταλανίζει την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας για αρκετά χρόνια. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιλύσει το ζήτημα με το Νόμο περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων το 2015 απέβη άκαρπη καθότι ο νόμος κρίθηκε αντισυνταγματικός από το Δικαστήριο. Συγκεκριμένα κρίθηκε ότι προσέκρουε στο Συντ. Αρ. 26 που αφορά στην ελευθερία του συμβάλεσθαι, συνεπώς το προβλημα παραμένει ανεπίλυτο.
Υπάρχουν δε, αρκετές περιπτώσεις όπου ενώ ο αγοραστής έχει καταβάλει το μεγαλύτερο ποσό της τιμής του ακινήτου ή και ολόκληρο το ποσό στον εργολάβο και είναι επομένως de facto ιδιοκτήτης, εντούτοις ο πωλητής ο οποίος είναι συνήθως κατασκευαστική εταιρεία εξακολουθεί να κατέχει το ακίνητο από νομική πτυχή, αφού η μεταβίβαση του τίτλου ιδιοκτησίας δεν έχει πραγματοποιηθεί. Επομένως, η μεταβίβαση της κυριότητας των ακινήτων στους αγοραστές εμποδίζεται από τα μη εξοφλημένα ενυπόθηκα δάνεια των κατασκευαστικών εταιρειών. Στις περιπτώσεις αυτές η οικοδομική εταιρεία δεν έχει προχωρήσει σε εξόφληση του ενυπόθηκου δανείου παρά τα έσοδα που έχει λάβει από την πώληση του ακινήτου.
Μία σημαντική εξέλιξη προς την επίλυση του θέματος έγινε στις 3 Ιουλίου. Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Κυπριακών Τραπεζών κος Χριστάκης Πατσαλίδης μετέφερε την προφορική του διαβεβαίωση ότι δε θα εγείρει νομικά κωλύματα προς τη διευθέτηση του προβλήματος των εγκλωβισμένων αγοραστών. Πρόσθεσε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου τον εξουσιοδότησε να μεταφέρει τη δέσμευση αυτή.
Αυτό σημαίνει ότι εάν καλοπροαίρετα, όπως προβλέπει ο νόμος, κάποιος αγοραστής έχει ξοφλήσει πλήρως το ακίνητό του, ανεξάρτητα αν ο εργολάβος συνεχίζει να χρωστά στις τράπεζες, οι τράπεζες θα σταματήσουν τις ενστάσεις, τις εφέσεις και τις δικαστικές διαδικασίες και θα δίδουν τη συγκατάθεσή τους σε αυτούς τους ιδιοκτήτες.
Η προφορική αυτή διαβεβαίωση αποτελεί συμφωνία κυρίων, η οποία δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Δεν παύει να αποτελεί ένα σημαντικότατο βήμα στην επίλυση του προβλήματος των εγκλωβισμένων αγοραστών. Ακριβώς, όμως, εξαιτίας του γεγονότος ότι η διαβεβαίωση δεν είναι νομικά δεσμευτική, οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε με επιφύλαξη.
